GÖNÜLLERDE TOHUM

Bir  hayat zamanında;
Kalplerin mekanına,
Beklemenin; dilencilik
Vermenin; cömertlik
Makamın insanlık olduğu
Tohumlar ektim,.
Ekmek istedim
Yaşasın diye gönüllerde;
Yeşersin boy boy ağaçlar olsun,
İçinde bülbüller şarkı söylesin,
Maral kur yapsın erkeğine,
Aslanlar olsun,adalet dağıtan,
Kurtlar,kuşlar,böcekler,kelebekler,
En çok da çiçekler olsun;
Açarken baharı haber versin;
Arılarla bal yapsınlar;
Paylaşarak çoğalırken,.
Dökerken yapraklarını ;
Sarıdan kırmızının her tonuna,
Giysinler rengarenk elbiseleri
Kış onlardan haber alsın
Beyaz elbiseleri giyme zamanını
Güneş başını eğerken;
Yaşamın olmuş bütün meyvelerini
Uzun gecelerde
Çerez yapalım,
Bütün anlarda kazandıklarımızı
Eteklerimizden dökerken.
Sular aksın içinden,
Can verirken  yaşama.
Aşık ney üflerken sevgilisine;
Nefesi muhabbet olsun.
Çam dallarının gölgesinde.
Bir de ne olsun...........
En iyi yetişen   ağaç,
Gölgesi en büyük,
Maviyi yeşili en iyi gösteren.
Son baharı yaşadığım yapraklar
Senin kalbine ektiğim  tohum olsun
Sen en yücesi ol o yaşamın
Bir bodur ağaç;
Bir çiçek bile yoksa! Kokusu olan,!...
Bu olacak ;
Aşk dilencisinin kalbini acıtan.

ÖLMEYECEK BAKİYELER

An'ı yaşamak; Gerçek yaşam.

Bir saniye öncesine göre öldük,

Bir saniye sonrası, gelmedi,

Doğarak gidiyoruz,yeni An'lara.

Bir geldi mi  O An;

Herkes öldü diyecek,

Biz bir başka An'ı yaşarken.

Tıpkı suda yüzerken;

Bu dünyaya doğduğumuz gibi,

Hiç ölmeden yaşayarak.

Geride yaşadıklarımız;

Biriktirdiğimiz;

Ölmeyecek bakiyeler.

KENDİMİ BİR DAHA SEVDİM

Hayat sorular sordu
İlk okulda;Okul dedim
Orta okulda,ezberi terk ettim,
Derinlemesine yaşam dedim.
Lisede aşk dedim,
Yıllarca peşinden gittim,
Bir surette takip ettim.
Ben ne idim?
Kendimi ellerin taktirinde bilirdim.
Hep aradım ama!
Hayatı taklit ettim,
Terkederken aşkın taklidini,
Dalgalar gibi koşuyordum ;
Özgürce arınmak için,kumsalın kollarına.
Üniversitede buldum kendimi.
Henüz bilmezdim.
Dini, ilimi., belki de hayatın sebebini.
Keşif dedim; Bilinmeyenlerin peşinden;
Zaman zaman yelken açtım .
Fırtınalara hırçın dalgalara,
Liman liman aradım.
Bazen kanat açtım, kartallar gibi,
Orta Asya'nın steplerinde kaybolurcasına.
Çevirmeye başladım sayfalarını hayatın,
Bitirdikçe birini; Aradım diğerini,
Bilir sanırdım kendimi;
Utandım öğrenirken cehaletimi.
Bir ustaya çırak oldum.
Böylece bir yola koyuldum.
Bulunca bir hocayı;
Sorum'la berber diz çöktüm;oturdum.
Bilmediğim Hak'tan,
Oldum sandığım insanlıktan,
Sorular sordum hayata.
Makam ,para , inanç
Ne kadar elbise varsa dünyada
Soyunca!.....Bakiyesi!............
Ne kadarı, insanlık ?
Otuz yaşında, ve o anki aklımla,
Bebeği olmuştum hayatın
Yeniden başlamıştım;
İçinde benle beraber,
Kendime yürümeye;
Kalbin yolcusu olarak.
Kendime bir de kaptan seçtim.
Uzunyola yelken açmak üzere.
Terket dedim limanı çıkalım yola,
On yıl uğraştım .
Bir ayak gemide,
Bir ayak limanda.
Nihayet çıkınca yola,
Cebelleşirken rüzgarla,
Yok oluş sandığım başlangıçlar,
Yıkılmaz sandığım kara duvarlar,
Meğer camdan parça parça.
Birer birer boyası dökülürken,
İnsanlık üzerinde;
Nefse bürünmüş karabulutlar;
Bir poyraz eşliğinde kaybolurken,
Ulaşılmaz zirvelerinin;
Geride kalırken;Haber verdiği ufuklar.
Hırçın dalgalarla,
Issız ve karanlık gecelerde,
Yakamozlar tek  eğlencemiz.
Yıldız yağmurları göklere çekerken bizi,
Mehtap,enginliğin üzerinde sulüeti,
Ve biz onunla dans ederken;
Unuttuk, O mu?Ben mi kaptan ?
Tanıyorduk keşfediyorduk
Acıdık,acıttık,
Gezdik,dolaştık,
İnsanlıkta kaynaştık,
Bizim olmayan yerleri bizleştirerek.
Dönünce geriye,
Aslında varmıştık ,
Kalbimizdeki ileriye.
Şimdi yürürken;
Dokunarak An'a,
İçimiz çoşarken,
Yaratılmışların bir parçası olarak;
Yol alıyoruz hayata.
Terkedişler,varışlar,
Kırılmalar, küsmeler ,barışlar,
Anladım ki; hepsi benim.
Hepsini sevebildim.
Ve sevebiliyorum.
Ve bunları anlarken,
İdrak etmiş;anlatırken,
Yanımda;
Bir sen varsın ya sevdiğim,
Kendimi; Bir daha sevdim.