NEDEN

Neden?
Üzüleceksin
Ordan burdan derlenmiş üzüntülere
Hastalığa,ayrılığa,
Arkadaşına ,işine ,kendine
Dostuna, işte kim varsa;.....
Ne varsa üzüntünün katığı.
Bil ki ; sen, sahiplenmesen,
Onlar hiç olmayacaktı.
Şöyle bir bak, kendine
Hepsi dünkü sahip olduğun; sen değil misin!
Ya alışkanlıkların;
Sana tercihler yaptıran:
Henüz ''Kendin olmamış ''kararların!
Şimdi oturmuş üzülüyorsun
Kendini rüzgara bırakmış yapraklar gibi
Yorulmuş bitkinleşmiş
Aydınlık parlak yüzün
En karanlık günlerimde
Aydınlatan güneş gözlerin,
Omuzların düşmüş
Bütün ümitsizlikleri yüklenmiş

Tam kendin olmuşken;
Ve meydan okuyacak iken hayata
Kendinde;
Bütün çareleri toplamışken,
Her dalı elma dolu ağaçlar gibi.
Bir zaman mum iken,
Şimdi ay gibi
Aydınlatabilecek iken
Yalnız seni değil sen olmayanları
Seni bilmeyenleri
Sadece Taşucu deniz feneri değil
Belki de okyanuslara yön veren
Ümit burnu feneri gibi

Korkma yürü
İnsan yürüdükçe yol alır
Açılır nefesi genişler
Hayaler davet eder yeni ufuklara
Hayat; bazen kendisine rest çekenlere
Kızar. Ama saygı duyar.
Neden hüzünleniyorsun
Yoksa yalnız mı görüyorsun kendini
Bir dilenci gibi
Bekliyorsun eteklerini açmış.

Ya hayat;
Sendekini, bekleyen
Hayallerini,
Düşüncelerini,
Sahip olduğun her şeyi
Aynasında kimsin? Gör;
Başka hayatların

Hiç kimse görmese
Herkes! terketse seni
Yine de yalnız olmayacaksın
Yalnızlık senin olmayacak.
Her şeyi yapma
Ama sendekinden bir adım önde ol
Adımlar atabilecek benliğinle
Zaten insan yükseldikçe,yalnızlaşır
Var oldukça yüselir
Neden her şey sende var iken
Ve sen; Senin, herşeyin iken
Ve ben; Senin iken!!!!!!!!!!!!

DALGALAR

Anlayabilseyedik!
Dalganın kumsalla aşkını
Binlerce yıllık sabrını
Binlerce yıl yaşayacaklarını
Fırtınalardan yorgun düşerken
Bir şevkatle temizlerken kızgınlığını
Her sabah yeniden başlarken hayata
Küçük köpüklerle
Bıkmayan dokunuşları
Üzerinde yürüyen aşıklara bile,
Kırılmadan kendi havalarında;
Kumsala yazdıkları''asla sensiz olmaz''
Mısraları silinirken
Kıyılarında yaşanan aşklara
Yoldaş olarak
Güneşin gerçekliğinde
Mehtabın ruhsal ikliminde
Demlenirken,gecenin limanında
Belki ninni söylüyor olacak
Dağın yamaçlarında meltem
Kumsalın koynunda
Terini soğuturken dalganın
Yıldızlar teker sönerken
Kıskanacaklar
Hikayelerini dinldikçe
Binlerce yıl yaşayan dalgaların
Belki Sen ve ben
Yaşarken yapmamız gereken
Onları taklit ederken
Yürüyeceğiz mutlulugun elerinden tutarak
Ellerin ellerimde

İLK VE BİTMEYEN AŞK

Yaşadığım, tek aşk.......................

Beni çoşturan,

Şiirler yazdıran,...

Tuvallerimin ilham kaynağı

Göz bebeğinin derinliklerinde,
Kendimi kaybettiğim ,enginlik.




Nereye baksam ona anlam veren ,


Keyfimin ,kederimin yoldaşı ,


Mehtabın bile ;onun yüzünde keyfe geldiği ,

Ondan uzaklaşırken acıyan canım,

Uzaktan bile görsem !

Mesafelere... dayanamadığım ,

Bedenim ; dünyanın öbür ucunda olsa da

Ruhumu ondan ayıramadığım ,
Ufkumun manzarası

Hiç bir güzelliğin beni benden bu kadar alamadığı

Lacivert elbiselerinde asil gerdanı

Hırçınlaştığında bembeyaz dalgalanan fuları

Zifiri karanlığında aydınlattığı yüzü

Her damlası pırıl pırıl fosfor, yakamozu

Gece; elbisesinin en parlağı,en iç gıcıklayanı

Kaptanına açmış kollarını

Gizemli dünyamın yoldaşı,


Şimşekler kadar yırtıcı

Yıldırımlar kadar öldürcü

Ama hepsinin yanında vakur duruşuyla ;
Seyretmeye doyamadığım ,

Yörük kızının bile kıskandığı tek güzel

Memleketimi memleket

Bölgemizi cennet yapan

Cennetteki hurim

Tek aşkım '' DENİZ''im