NEDEN

Neden?
Üzüleceksin
Ordan burdan derlenmiş üzüntülere
Hastalığa,ayrılığa,
Arkadaşına ,işine ,kendine
Dostuna, işte kim varsa;.....
Ne varsa üzüntünün katığı.
Bil ki ; sen, sahiplenmesen,
Onlar hiç olmayacaktı.
Şöyle bir bak, kendine
Hepsi dünkü sahip olduğun; sen değil misin!
Ya alışkanlıkların;
Sana tercihler yaptıran:
Henüz ''Kendin olmamış ''kararların!
Şimdi oturmuş üzülüyorsun
Kendini rüzgara bırakmış yapraklar gibi
Yorulmuş bitkinleşmiş
Aydınlık parlak yüzün
En karanlık günlerimde
Aydınlatan güneş gözlerin,
Omuzların düşmüş
Bütün ümitsizlikleri yüklenmiş

Tam kendin olmuşken;
Ve meydan okuyacak iken hayata
Kendinde;
Bütün çareleri toplamışken,
Her dalı elma dolu ağaçlar gibi.
Bir zaman mum iken,
Şimdi ay gibi
Aydınlatabilecek iken
Yalnız seni değil sen olmayanları
Seni bilmeyenleri
Sadece Taşucu deniz feneri değil
Belki de okyanuslara yön veren
Ümit burnu feneri gibi

Korkma yürü
İnsan yürüdükçe yol alır
Açılır nefesi genişler
Hayaler davet eder yeni ufuklara
Hayat; bazen kendisine rest çekenlere
Kızar. Ama saygı duyar.
Neden hüzünleniyorsun
Yoksa yalnız mı görüyorsun kendini
Bir dilenci gibi
Bekliyorsun eteklerini açmış.

Ya hayat;
Sendekini, bekleyen
Hayallerini,
Düşüncelerini,
Sahip olduğun her şeyi
Aynasında kimsin? Gör;
Başka hayatların

Hiç kimse görmese
Herkes! terketse seni
Yine de yalnız olmayacaksın
Yalnızlık senin olmayacak.
Her şeyi yapma
Ama sendekinden bir adım önde ol
Adımlar atabilecek benliğinle
Zaten insan yükseldikçe,yalnızlaşır
Var oldukça yüselir
Neden her şey sende var iken
Ve sen; Senin, herşeyin iken
Ve ben; Senin iken!!!!!!!!!!!!